[Typo]grafisch ontwerp. De term is een beetje archaïsch, de strekking onveranderd. In het Franse taalgebied spreekt men van mise en page. Het Nederlands biedt hiervoor geen synoniem, anders dan opmaak of indeling. De letterlijke vertaling luidt weliswaar ‘op de pagina zetten’, maar mise en page is compacter en vloeiender. En als je die pagina niet al te letterlijk neemt dan dekken de woorden de lading. Het kan een vlak zijn – wat een pagina doorgaans is – of een driedimensionale ruimte. En wat men erin of erop zet kan ook van alles wezen. Welbeschouwd voegt het omslaan van de pagina zelfs de vierde dimensie – tijd – toe.
Maar bovenal draait het om aandacht. Die richt zich nu eenmaal graag, in weerwil van alle verlokkingen. Wat natuurlijk allerminst betekent dat de omgeving leeg dient te zijn om die aandacht te krijgen. Het juiste accent op de juiste plek blijft niet onopgemerkt.

‘Respecteer uw en andermans werk’, stond ergens op een muur van een prozaïsch betonnen trappenhuis in Oostende. Je zou er zo aan voorbij lopen, maar mijn oog viel er toch op. Andermans werk is overal. De mens is een nijvere soort. Soms té nijver wellicht. Uiteraard is het ondoenlijk om telkens stil te staan bij andermans werk en hoe dat zich verhoudt tot zijn omgeving, maar soms dringt het zich op. Licht, reflecties, toeval, contrast, weers- en seizoensinvloeden, stemming. Momenten herhalen zich nooit. Ze zetten zich vast om een relatie te beginnen met andere momenten. Gaandeweg zal blijken of ze tezamen iets betekenen. Maar de mens is nooit ver weg. Of we dat nou leuk vinden of niet.